Denne novellen er vist 14557 ganger.
Han er forbanna. Av og til kunne han… Den kjølege haustlufta legg seg som ein kald klut over den raudglødande pannebrasken hans. Klarnar tankane. Ho har vore etter han ei stund no. Alltid noko han har gjort. Eller ikkje gjort. Mest det siste.
Den utakknemlege merra, ho skulle hatt seg ein…! Fantasiar om ulike former for hemn og straff tumlar rundt i hovudet hans som sinte bier. Nokre av dei handlar om å knulle ho. Pule ho i rumpa så det gjer vondt. Irriterande nok blir han kåt av tanken. Ho er så forbanna deilig – naken er ho til å få vatn i munnen av. Og den glade latteren. Han skyv bildet av dei tindrande auga hennes frå seg. Vil halde på sinnet litt lengre. Aukar tempoet. Støvletrampa er som gretne knurr ut i den mørke haustnatta.
Tilbake ved huset lukkar han seg stille inn. Veit ikkje heilt korleis han skal møte ho. Inne i gangen blir han ståande å lytte. Roar pusten. Høyrer at ho styrar med noko i det inste kjellarrommet. Der har dei eit stort vindaugelaust rom som fyller over halve kjellaretasjen. Fylt av frysar, varmtvasstank, friluftsutstyr, verkty, gamle møblar og anna. Ho har ikkje høyrt at han er tilbake. Han lyttar seg til at det er frysaren ho styrar med.
Hovudet blir fylt av kvitt lys, og han handlar før han får tenkt noko meir. Opnar sikringsskapet. Med eit lite knepp på hovudsikringa er heile huset mørkelagt. Han er inne i rommet mens ho enno er stiv av overrasking og omtumla av den plutselege mangelen på lys. Han er berre ein mørk skugge i døra før han lukker etter seg og vrir om nøkkelen. Inne i rommet er det no eit djupt, ugjennomtrengeleg mørke. Han berre står der. Heilt, heilt stille.
«Er det deg vennen?» Stemma hennes er tynn og engsteleg. Ho har sett ein utydeleg silhuett før alt vart bekmørkt. Han svarar ikkje. Han kan merke at ho merkar nærveret av eit anna menneske i rommet. Den tynne stemma prøver å gjere seg ovanpå: «Slutt å tull, gjekk lyset?» Han er framleis heilt tyst. No vert ho også stille. Prøver nok å få oversyn over situasjonen. Det er ikkje lett når alt er stumt mørke, og han høyrer at ho fell på kne då ho stompar borti noko. Det kjem ein dump lyd i det ho tek seg for.
Det er merkeleg korleis alle andre sansar vert forsterka når ein ikkje kan sjå. Det er nesten som han kan høyre korleis hjartet hennes hamrar sterkare og sterkare etterkvart som det ukjente og skremmande i situasjonen går opp for ho. Eller kanskje er det hans eige hjarte som hamrar? Han kler stille av seg der ved døra. Set seg i rørsle i retning lyden han nettopp har høyrt, men innser raskt at å gå i stummande mørke ikkje er det luraste. Han går ned på kne og krabbar forsiktig mens han føler med handa framfor seg.
Ho kan merke at han nærmar seg. Han kan føle at ho har lyst å seie noko, kanskje be han slutte å tulle igjen, men ein usikkerheit har slått rot i ho, og ho prøver derfor å trekke seg unna i staden for å gje lyd frå seg. No er spelet i gang. Det brusar i heile han av varm, levande opphissing. No er ho der han vil ha ho. No leikar katten med musa!
Med jamne mellomrom stoppar han opp og lyttar. Prøver å snuse og lytte seg fram til kor ho er. Ho er stille som ei mus, men av og til kan han høyre at ho røyver seg og små pip av innestengt pust som slepp ut. Han tek seg god tid. Veit at ho ikkje kan sleppe unna. Ein gong er han like ved, men ho pilar seg ut av rekkevidde akkurat då handa hans streifar beinet hennes. Sakte, sakte sirklar han ho inn igjen. Utan at han kan sjå det, føler han at ho er i ferd med å bli trengt opp i eit hjørne.
Når han er sikker på at han har lokalisert ho gjer han utfallet. Som ein slange skyt han fram. Handa hans hugg tak i ein flyktande fot. Ho skrik som eit forskremt dyr, og prøver panisk å sparke seg laus. Men han er altfor sterk. Riv ho resolutt over på magen og inn under seg. Set seg på skrevs over rumpa hennes. Tyngda av han slår ut den fysiske motstanden hennes. Ho er så sped, og han er massiv mann. «Hjelp, hjelp meg nokon, hjelp!» Ho høyrer nok sjølv kor nyttelause dei fortvilte skrika hennes er, for dei munnar ut i svake hikst.
Det er som om lufta er gått ut av ho. Då han merkar at motstanden hennes er lamma, snur han ho rundt på rygg. Hendene hans er så brutale og bestemte at ho framleis er heilt paralysert. Han ser for seg at auga hennes er vidopne og sjokkerte. Tek tak i blusen hennes og riv så knappane sprett i alle retningar. Hendene hans finn vegen under bh-en og lar handflatene fyllest av runde, mjuke kvinnebryst. Brystvortene blir harde av luft og nådelause hender som eltar og stryk. Han kan kjenne korleis hjartet rasar av garde i brystet hennes.
Han snur seg rundt. Set seg på den blotta magen hennes. No kan ho ikkje unngå å kjenne det nakne underlivet hans. Det stive lemmet er heilt tydeleg mot det mjuke mageskinnet. Hiksta hennes får han til å tenke at det no går opp for ho at ein hard kuk snart vil trenge inn i kroppen hennes. Penetrere ho enten ho vil eller ei. Dei kraftlause slaga hennes mot ryggen hans berre prellar av. Skjørtet blir slitt av like brutalt som blusen. Den spjærande lyden av ei strømpebukse som rivnar og slitast av fyller kvar krok av rommet. Snart er ho truselaus og utan noko mellom ho og han.
Med lår og kropp låsar han overkroppen og armane hennes under seg. Pikk og ballar ligg mot halsgropa. Han passar på at ho får puste, men ikkje bevege seg meir enn det han tillatar. Så spreier han låra hennes så vidt som det går med sterke hender. Den varmsalte dufta av blotta kvinnekjønn slår mot ansiktet hans. Han senkar munnen mot fitta. Ein prøvande tungespiss finn levande kjøtt, og det rykker i ho fleire gonger når tunga forsvinn inn mellom mjuke lepper. «Nei nei nei…!», jamrar ho, men har ingen sjanse til å stoppe det som skjer. Han slikkar. Startar øvst og mjukt ved den vesle knoppen, og endar djupare og djupare inn der fitta kan bli knulla av ein pikk.
Ho er blitt stille att. Resignert. Det einaste som kan høyrast og kjennest er slikka hans mot fitta hennes. Og pust og ein kropp låst under den andre. I starten er det berre tunga hans som gjer fitta våt og glatt. Men etter fem minutt, ti minutt, eit kvarter; det er umogleg å halde greie på tida i det dampande mørket, renn det av kjønnet hennes. Ikkje berre er ho våt, fitta svulmar og krøllar seg under tunga hans. Han kjenner det nedst i magen hennes først. Skjelvingane som får ho til å hikste med kvalt stemme ut i mørket. Sitringane i fitta som fløymer mot munnen hans då det går for ho. Han kan ikkje huske at det nokon gong har vart så lenge. Lydane som kjem frå ho er noko midt mellom jamring og gråt.
Etterpå blir det igjen tyst, og kroppen hennes heilt slapp. Det er som om ho berre har gitt seg over til det som skjer. Det er så utanfor all fatteevne. Her i mørkret er alt bortanfor tid og rom. Han er hard. Vil ha ho. Veltar ho over på sida. Finn vegen inn mellom låra. Bøyer og løftar den øvste foten hennes høgt, slik at det er fri tilgang til kjønnet. Med ei hand om kuken leitar han seg fram til fitteopninga.
Kuken er så forventningsfull at den nesten pumpar ut og inn av seg sjølv der ytst i tunnelen. Sakte trengjer han inn i ho. Stangar inn som ein blind grabukk. Stangar og stangar. Han rett knullar ho. Lydane ho lagar er ulike dei ho til vanleg kjem med. Han kjenner at det bygger seg opp. Trekk seg ut like før. Grip håret hennes. Med den andre handa bydande om kjeven hennes finn kuken vegen inn mellom leppene. Etter nokre korte jukk kjem han med lange, intense sprut inne i munnen hennes. Ho tek imot alt. Han slepp ho varsamt ned på golvet. Famlar seg langs veggen. Finn døra. Sopar med seg kleda sine på veg ut. Ut av det mørkelagde huset.
Om nokon hadde spurt ho, ville ho ikkje klare å gjere greie for korleis ho kom seg ut av det rommet. Fekk lyset på att i huset. Samla saman dei istykkerivne kleda. Før ho no står her i dusjen og lar vasstrålen strøyme mot huda. Ho kan kjenne kroppen sin frå tå til hovudbotn. Hjartet slår med ei ny takt. Var det ein draum?
I stova litt seinare kvepp det i ho når ho høyrer at han kjem. Litt forlegne står dei ansikt til ansikt. Har han ikkje tenkt å seie noko? Nei, han berre samlar saman gamle aviser og legg dei i bunken av papir som skal i bosset. Legg ei vedskie på omnen. Som om ingenting har hendt.
Ho har lyst til å konfrontere han. Men noko held ho tilbake. Er det fordi det er ein liten snev av tvil i ho om det verkeleg var han der nede i kjellaren? Kanskje er det meir at det er kome noko nytt mellom dei. Noko farleg. Ei mørk spenning ho ikkje vil gje slepp på. Litt seinare, ute på kjøkkenet, stryk han ho ømt over hofta i det han passerar. Berre det, eit slik lite stryk som han pleier å gje når han vil fortelje ho at han er glad i ho. I senga sovnar ho på handa hans.
Midt på natta vaknar ho av at han er oppå ho. Det hender at han har det slik. At han berre må tøme seg. I halvsøvne spreier ho låra så vidt som ho klarar. Gjer fitta si så tilgjengeleg som mogleg for den kravstore kroppen hans. Kjenner korleis han trengjer inn i ho. Kjenner vekta av han. Ho vil vere ei fitte for mannen sin. Nyt å kjenne seg som ei fitte for mannen sin. Kvar gong han støyter inn i ho gjer ho grotta si så deilig som mogleg for kuken hans. Kveilar beina om rumpa hans for å få han så djupt inn i seg som mogleg. Han kjem inne i ho med tre korte, gutturale grynt. Pikken som tømer seg utløyser hennar eiga orgasme. Beina hennes tviheld på han til alt er over.
Etterpå veltar han seg av ho og sovnar momentant. Sjølv er ho deilig døsig. Kjenner med ein finger kor klissete nypult fitta hennes er. Nyt nærveret av kroppen ved sida av seg. Pusten hans er knapt mogleg å høyre, det er like mykje at ho merkar korleis dyna løftar seg ørlite i takt med brystet som hevar og senkar seg. Den som søv syndar ikkje. Den som er vaken i mørkret, kjenner av og til gleder som ingen andre veit om.
