Referansestudenten

Denne novellen er vist 12313 ganger.

Det var den aller første dagen på NTNU, og Filip sto rådlaus midt på campus Dragvoll. Rundt seg såg han hundrevis av nye fjes, noko Filip tok til seg med blanda kjensler. Kanskje kunne han faktisk greie å bli venn med nokre av desse nye andleta? Kanskje kunne han legge tida på Levanger bak seg? Den vennelause tida, der han ikkje eingong var populær nok til å bli mobba, men alltid var han som sto umerkelig ved sidan av alle dei andre, utan at nokon korkje snakka til han eller registrerte at han var der. Samstundes som den tanken slo han, gjekk ein breiskuldra kar rett forbi han, og gav han eit utilsikta puff i skuldra. Den breiskuldra studenten la ikkje eingong merke til at han hadde gått på Filip, men traska vidare. Filip sukka. ”Det vil nok bli akkurat som på Levanger ja…”

            Under den felles orienteringa sette Filip seg langt bak. Han likte best å sitte litt bak, slik at ingen spørsmål ville bli retta mot han. Det var særs ironisk, faktisk. Til vanleg hadde han lyst til å skrike ut til alle som var rundt han at han faktisk eksisterte, at dei faktisk kunne snakke med han, men i slike situasjonar som dette ville han helst sitte i fred. Vel plassert på bakarste rad tok Filip til med ein av sine favoritthobbyar: å sjå på folk i skjul. Med den (uønska) eigenskapen av å ikkje bli lagt merke til, hadde Filip gjort det til ein slags ”hemn” å studere folka rundt seg ekstra nøye, og merke seg alle små detaljar med oppførselen deira. Han hadde etter kvart utvikla gode evner til å forstå folk berre ved å studere dei. Han såg seg kring om i salen, og merka seg fleire ulike karakterar. Han fann dei som var på universitetet for å bli noko her i livet, dei som var der for å drikke, feste og pule, og dei som greidde å kombinere begge deler. Desse personane var dei som fascinerte Filip mest. Dei som gjekk gjennom universitetslivet som om det var ein leik. Frå fest til fest, frå dame til dame og frå flaske til flaske, utan at det påverka eksamensresultata deira. ”Om eg berre kunne vore slik..” tenkte Filip. Meir rakk han ikkje å tenke, for brått tok nokon ordet.

            ”Velkomen,” var det første ho sa. Det var òg det einaste Filip fekk med seg. Kvinna som hadde teke mikrofonen såg ut over tilhøyrarane. Ho var høg og slank og hadde eit langt, bølgete, raudaktig hår som låg nedover skuldrene. Filip studerte ho, såg på heile kroppen hennar frå topp til tå. Ho sto der med stor sjølvtillit, og det var tydelig at ho var komfortabel med å stå slik og dominere eit rom. Dei tronge jeansbuksene viste fram dei flotte formene på beina, og Filip ba eit stille ønske om at ho skulle snu seg rundt, då han berre kunne førestille seg korleis buksene sat over baken hennar. Ho hadde på seg ein rosa-aktig topp, og med lyset som trefte podiet der ho sto gjorde til at det var enkelt å sjå at ho ikkje hadde noko anna enn bh på seg under toppen. Konturane av den veltrente magen var akkurat synlige nok til å vekke interesse, men akkurat nok skjult til å skape eit begjær om å få sjå meir. Det var likevel ikkje dette som fekk Filip til å fatte slik interesse for denne kvinna. Han hadde for lengst slutta å høyre på kva ho sa, men han fekk med seg alt anna. Eine handa hennar låg kring mikrofonen, som var festa i eit stativ. Medan ho snakka kunne han sjå korleis fingrane hennar kjælte med mikrofonen, strauk fingrane frå toppen og ned i sakte, sensuelle rørsler. Han såg seg rundt, for å sjå om nokon andre fekk det med seg, men det var tydelig at ingen kunne kunsten å studere ei dame like bra som Filip. Det var vel ikkje så rart, tenkte han. Dei fleste i rommet hadde vel gjort mykje meir med damer enn å sjå på dei, ein luksus Filip sjølv aldri hadde fått oppleve. Ulempa ved at ingen la merke til din eksistens var at det var beint fram umogleg å få seg dame. Fordelen var at ingen visste at du kom til universitetet som ei jomfru…

            Kvinna tok ein liten pause frå snakkinga, og såg ut mot publikum. Handa hadde festa eit litt fastare grep om mikrofonen, men bevega seg framleir frå tuppen, ned og oppatt. Det var tydelig at ho forventa eit svar, men ingen sa noko. Filip såg at ho fukta leppene ved å føre tunga sakte over den øvste leppa, for så å presse leppene saman for å fukte den nedste òg. Etter at ho hadde gjort det, smilte ho, og sa ein gong til ”vi treng altså referansestudentar. Det er ikkje mykje arbeid, og det er greitt å ha med seg på CVen,” sa ho. Ho såg ut over publikum igjen, og Filip følte at blikket hennar stoppa ved han eit sekund lenger enn hjå dei andre. Kanskje det berre var innbilling, men det føltes ekte nok. Auga hennar trengte inn i hans, og Filip merka at pulsen tok seg opp. Begjæret steig, og før han visste ordet av det hadde han i tankane reve av ho kleda, lagt ho over bordet ved sidan av podiet og trengt inn i ho med rå kraft, våt eller ikkje. Filip kom til hektene igjen, og måtte puste djupt fleire gongar. Utan at han ein gong hadde lagt merke til det, hadde han løfta handa. Kvinna såg på han, denne gangen var det ingen tvil. ”Flott” sa ho. ”De 4 som har meldt dykk kan kome rett på kontoret mitt etterpå.” Seansen var over, og alle reiste seg for å gå. Filip derimot, vart sittande litt lenger. Det var ikkje berre handa som hadde reist seg. Feil dag å bruke joggebukse, tenkte han.

            Det tok lenger tid enn vanleg å få vekk ereksjonen. Han greidde ikkje å få kvinna ut av hovudet, og så fort ho dukka opp i tankane gjekk det eit støt i underlivet. Aldri hadde tanken av ei kvinne gjort han så kåt, og det tok difor ei god stund før Filip kunne gå nokon stad. Han var allereie seint ute, men småjogga så raskt han kunne til kontoret hennar. Rett før han banka på vurderte han om han berre skulle gå, men han tenkte at han måtte greie å styre tankane. Han var tross alt ein voksen student. Han banka på, og ho opna. Ho hadde den same toppen som tidligare, og Filip la merke til at ho hadde kneppa opp ein av knappane, noko som førte til at han i større grad la merke til formene på brysta hennar. ”Eehm litt sein” stotra Filip fram, og såg ned i golvet. ”Litt?” sa kvinne, med ein liten latter i stemma. ”Dei andre har allereie gått, men eg kan godt gå gjennom det same med deg,” sa ho, og opna døra for å sleppe han inn. Filip, som knapt våga å sjå opp, gjekk lydig inn i rommet. ”Slå deg ned,” sa ho, ”så skal eg finne papira.” Filip sette seg i sofaen, som var plassert under vindauget. Han våga endeleg å løfte blikket, og gjorde det akkurat i tide til å sjå kvinna stå bøygd ned i ei skuff medan ho leitte etter papir. Han såg ho bakanfrå, og kunne konstatere at bakenden hennar var like deilig som han hadde førestilt seg. Han rista på hovudet for å bli kvitt tankane, men greidde ikkje å ta blikket vekk. Ho snudde seg brått, og Filip sitt blikk gjekk automatisk rett ned i toppen hennar. Det var berre eit sekund, men han var likevel sikker på at den BHen ho hadde hatt på tidligare, ikkje lenger var plassert over brysta hennar. Han såg straks vekk, og merka at raudfargen kom smygande inn i andletet. Han kunne sjå at ho smilte, før ho kom og sette seg ned ved sidan av han i sofaen. Ho heldt fram eit ark, der det sto ”Referansestudentar” øvst. Utan å sei noko meir, la ho det over fanget hans, og tok til å lese. Ho måtte sitte tett inntil Filip, og han kunne kjenne parfymen hennar danse i luftekanalane sine. Han hadde for lengst gjett opp å følgje med å kva ho sa, og alt fokus var no retta mot å ikkje få ereksjon medan dei sat der. Han skotta til side, og kunne sjå at endå ein knapp i toppen hennar var kneppa opp. Han la merke til at han kunne sjå brysta hennar inne i toppen, og såg vekk. Det varte ikkje lenge før auge søkte tilbake mot den oppkneppa toppen, men denne gangen kunne han sjå at ho merka kvar synet hans gjekk. Han såg vekk igjen. ”Følg du med?” spurte ho, og Filip nikka svakt. ”Vi er her” sa ho, og la fingeren sin på arket, som låg i fanget hans. Han merka at ereksjon var uunngåeleg, og kjente korleis det dunka i penis etter kvart som den vaks seg større. ”Gå” tenkte han, ”gå ut av kontoret før ho merkar noko!” men han greidde ikkje å røre seg. Han merka at han pusta litt tyngre, og skjønte at ho merka det same. Ho var nærmare no, og han høyre henne puste rett ved sidan av øyret sitt. Ho sa ingenting, men fortsette å dra fingeren sin over arket. Filip kjente begjæret stige, og han vart meir og meir opphissa. Han merka at han fekk arket til å løfte litt på seg, men ho fortsette berre å lese. Fingeren kom nærare og nærare kulen på arket, og Filip merka pusten gå raskare og raskare. ”Nei,” tenkte han. ”Styr deg!” men det var for seint. Fingeren henna strauk over penisen til Filip, og han kunne ikkje styre noko som helst. Han prøvde å holde det attende, men det kom ut av han som ein foss. Han merka at underbuksa vart fylt opp, og at det rann nedover låret. Filip rykka litt, og kunne ikkje unngå å stønne. Fingeren hennar hadde stoppa, og ho las ikkje lenger. Han visste ikkje kva han skulle gjere. Han pusta framleis tungt, og såg ned i bakken. ”Det går bra,” sa ho, og han kunne høyre at ho smilte når ho sa det. ”Eg skal rydde opp.” Før Filip rakk å reagere hadde ho løyst opp joggebuksa hans, og tok til å dra den sakte av han. Deretter sank ho ned på kne framfor han, og tok til å bruke tunga si til å sleike opp alt som Filip hadde spruta ut av seg. Tunga hennar leika seg fram på innsida av låret, rundt ballane og nærma seg penis. Når ho hadde fått i seg alt rundt, tok ho lemmet til Filip i henda og strauk det sakte, slik ho hadde gjort med mikrofonen. Deretter førte ho den sakte inn i munnen, og tok til å suge. Filip kunne merke at ereksjonen, som hadde forsvunne etter den første utblåsinga, var på full veg tilbake. ”Eg trur kanskje ikkje du har fått ut alt?” sa ho med eit smil, og såg opp på han. Filip sa ingenting. Ho heldt fram med å suge til lemmet var fullt erigert, medan ho leika med ballane hans mellom fingrane sine. Ho reiste seg sakte, og såg Filip rett inn i auga. ”Den er kanskje ikkje så stor,” sa ho. ”Men det er ikkje så viktig, så lenge du kan å bruke den!” Det same begjæret han hadde følt tidligare på dagen var framleis der, berre endå sterkare. Denne gangen, derimot, slapp han å rive av ho kleda. Ho gjorde det sjølv. Ho kneppa sakte opp buksa, og drog av seg både den og trusa. Filip kunne sjå at trusa var gjennomvåt. Ho sette seg på skrevs over Filip, tok handa rundt lemmet hans og førte det sakte inni seg medan ho kom med eit lite stønn. Ho bevegde sakte på hoftene, som om ho masserte lemmet, medan ho la hovudet sitt inn mot øyret til Filip og stønna stille. Han kunne merke at ho vart meir og meir opphissa, og bevegde seg raskare og raskare. Ho tok styringa, og hadde full kontroll. Stønninga vart høgare og høgare, raskare og raskare. Filip kjente at han sjølv begynte å stønne, og merka at han sjølv starta å støte penis inn i henne. Dei fann ein perfekt rytme, og det gjekk raskare og raskare. ”Ja” stønna ho i øyret hans, stille og sensuelt. ”Meir!” Han heldt fram med å støte inn i henne, og han kunne sjå at ho beit seg i leppa for å ikkje skrike. ”No,” sa ho. ”Ja!” Ho pusta raskare og raskare, og Filip merka at han sjølv nærma seg. Han merka at ho kom, bitinga i leppa var ikkje lenger nok til å stoppe ho frå å sleppe ut eit halvhøgt ”aaaah,” som truleg halve campus fekk med seg. Dette kunne ikkje Filip tenke lenge på, for så snart som ho kom, så kom han òg. Han spruta inni henne, og slapp ut litt høglytt stønning sjølv.

            Ho klatra av Filip, og tok på seg buksene. Ho smilte, og sa ”eg slapp i alle fall å rydde opp resten.” Filip sat der, ute av stand til å tenke på noko som helst. ”Du var god,” sa ho. ”Eg gledar meg til neste møte!” Filip reiste seg, og gjekk ut av kontoret utan å sei eit ord, men med tankane allereie retta mot neste møte.